Quändu quäranta invèrni farann asédi al to vis
e sulch prufûnd rigarann ul to suris,
la to giuinéza la sarà cunsciaa
’me un vistii tropp üsaa:
se sa dumandass dua l’è la to beléza,
dua la gióia di to dì cäld da giuinéza;
sarìa ’na vergógna e ’na büsìa rispûnd:
“Ni mè öcc prufûnd!”.
Ma se ti te pudarésat dì:
“Al va inänz chel fiö chì,
l’è lü la mè vita e al ma farà perdunà
ul vecc che sun diventaa”.
Alûra, te sentirest ancamô ul to sängh büì,
änca quändu ul giazz al sarà visìn a ti!