Quändu quäranta invèrni farann asédi al to vis

e sulch prufûnd rigarann ul to suris,

la to giuinéza la sarà cunsciaa

’me un vistii tropp üsaa:

se sa dumandass dua l’è la to beléza,

dua la gióia di to dì cäld da giuinéza;

sarìa ’na vergógna e ’na büsìa rispûnd:

“Ni mè öcc prufûnd!”.

Ma se ti te pudarésat dì:

“Al va inänz chel fiö chì,

l’è lü la mè vita e al ma farà perdunà

ul vecc che sun diventaa”.

            Alûra, te sentirest ancamô ul to sängh büì,

            änca quändu ul giazz al sarà visìn a ti!