Dante. Tanto gentil e onesta…
Täntu gentìl e täntu unèsta la dev suméià
la mè dona che ógni bóca devan tegnì müda,
e i öcc mìa guardà.
Lee la và, nul sentiss ludà,
benignamènt d’umiltà vistìva;
e pär, che la sia ’na róba vignìva
dal ciel e da la tèra, ul miràcul a mustrà.
La sa móstra inscì piacènt a chi la mira,
che dai öcc la ga dà al cór dulcéza,
ch’al sa capiss mìa sènza pröva;
e pär che dai so labar sa möva
un spirit suäv pièn d’amûr e teneréza,
ch’al suméia dì a l’anima: Suspìra.