(Scèspir, Sunett desnöv)
Spunta i artìli dul Leûn o Tèmp divuratûr
e fa’ che la tèra l’ingerìsa i sò stess creatür,
strepa dai ganass du la Tigr i güzz zann,
brüsa nul sò stess sängh la Fenìs dai tänti ann.
Scämbia nul tò curs i stagiûn trist e festûs,
o Tèmp dal pee curidûr, fa’ quell ch’al fa viv
ul mund cun tütt i sò ’spetatìv,
ma ta pruibìsi un delitt fra i püsee udiûs:
riga mìa la bèla frunt dul mè amûr cunt ul pasà di ur,
tracia mìa rügh cun la tûa péna sènza culûr,
lasal, nu la tûa cursa, inviulaa ’me campiûn
da beléza par i prósim generaziûn.
Fa’ änca da pesc, vecc Tèmp, a dispètt di tò schèrz,
ul mè dilètt al vivrà, eternamènt giuin, ni mè vèrs.