…essere o non essere, l’è sèmpar lü, ul Scèspir

Vèss o mìa vèss: chest chì l’è ul bèl prubléma: s’al sia püsee nóbil d’anim supurtaa i vilanaa, i sasaa e i tir du la rógna, o saltà in pee in ärmi cuntra ’na muntàgna da begh e dispèrdai cun la fórza. 
Murì, durmì, nagótt püsee, e cunt ul sónn pensà da purtà a tèrman ul piäng e i miséri sènza fin ch’hinn nu la nóstra cundiziûn murtäl, la sarìa ’na suluziûn da catà al vugh.
Murì, durmì, fórsi sugnà: ma l’è chì l’ustàcul, quäi hinn i sógn che sa pódan cascià in cô quändu sem già squäsi mórt, ga tratégn: chesta l’è la remûra che la slunga da täntu la vita ai nóstar crüzi.
Chi vurarìa, sedanô, supurtà i sgiuazaa e i ingiüri dul tèmp, i suprüs dul preputènt, ul disprèzz du l’óman buriûs, i pen du l’amûr rifüdaa, ul tèmp perdüü du la legg, la preputènza di gränd, i pesciaa in facia che ul merit al ricév da i gnuränt… quändu daparlü cun düü dit da curtèll al pô saldà ul so debat?
Chi vurarìa caregass d’un pes inscì gróss cul tirà bastemm e nul südà par i sacrifìzi d’una vita straca, s’al füss mìa par la pagüra da quaicós, dopu la mórt, (ciuè) chela tèra scunusüa da dua gh’è mäi turnaa indré nisün, a stremì la nóstra vuluntà e cunvinciala a supurtà i nóstar maa pütost da nà in cerca d’ältar che cugnósum mìa?...

L’eva l’älba; e tütt smórt
Madaléna e i ältar dónn
piängevan sül Mórt; 
alûra tüta da Siónn
sa cumóss la culìna
e la gènt meschìna
dal stremìzi l’è bürlaa in tèra
un fiö cun la facia straniéra 
al s’è setaa sül monumènt
l’eva fögh ul purtamènt
l’eva nev ul so vistì
a la dumända du la mèsta
ul curtés al gh’ha dai rispósta
l’è risórt; l’è mìa chì.

(A. Manzoni - La Risurrezione)