Ul vurcelàsc dul mär (L'albatros, C. Baudelaire, " Les fleurs du mal") Spess, par divertiss, i óman di equipagg Apéna depóst süi tavuraa, Quest pasegér alaa, ’me l’è maldèstar e gnècch! Ul Puéta l’è ’me quell princip di niul
|
Mèsta e vagabûnda Dimm, ul tò cör, Agatha, a vólt al mena i tóll Ul mär, ul vast mär al cunsóla i nóstar turmènt! Pórtum via, caróza! Rapìsum, bastimènt! ’Me sii luntän, päradiis prufümaa, Ma ul verd päradiis di primm amûr, l’inucènt päradiis pièn da giói nascóst, |
"L'Ennemi" Ma jeunesse ne fut qu'un ténébreux orage, Voilà que j'ai touché l'automne des idées, Et qui sait si les fleurs nouvelles que je rêve - Ô douleur! ô douleur! Le Temps mange la vie, Charles Baudelaire, Les fleurs du mal "Ul nemiis" La mè giuèntü l’è staa un uragän tenebruus, Mô che sun rivaa a l’autünn di pensaa, E chi sa se quii növ fiûr ch’hoo sugnaa Ó dulûr! ó dulûr! Ul tèmp al mängia la vita, |
Le Chat Lorsque mes doigts caressent à loisir je vois ma femme en esprit. Son regard, Et, des pieds jusques à la tête, Ul Gatt Quänd i mè diid carézan par gudé alûra pènsi a la mè dóna. Ul sò sguärd, e, dai pee sü fin al cô, |
…essere o non essere, l’è sèmpar lü, ul Scèspir
Vèss o mìa vèss: chest chì l’è ul bèl prubléma: s’al sia püsee nóbil d’anim supurtaa i vilanaa, i sasaa e i tir du la rógna, o saltà in pee in ärmi cuntra ’na muntàgna da begh e dispèrdai cun la fórza.
Murì, durmì, nagótt püsee, e cunt ul sónn pensà da purtà a tèrman ul piäng e i miséri sènza fin ch’hinn nu la nóstra cundiziûn murtäl, la sarìa ’na suluziûn da catà al vugh.
Murì, durmì, fórsi sugnà: ma l’è chì l’ustàcul, quäi hinn i sógn che sa pódan cascià in cô quändu sem già squäsi mórt, ga tratégn: chesta l’è la remûra che la slunga da täntu la vita ai nóstar crüzi.
Chi vurarìa, sedanô, supurtà i sgiuazaa e i ingiüri dul tèmp, i suprüs dul preputènt, ul disprèzz du l’óman buriûs, i pen du l’amûr rifüdaa, ul tèmp perdüü du la legg, la preputènza di gränd, i pesciaa in facia che ul merit al ricév da i gnuränt… quändu daparlü cun düü dit da curtèll al pô saldà ul so debat?
Chi vurarìa caregass d’un pes inscì gróss cul tirà bastemm e nul südà par i sacrifìzi d’una vita straca, s’al füss mìa par la pagüra da quaicós, dopu la mórt, (ciuè) chela tèra scunusüa da dua gh’è mäi turnaa indré nisün, a stremì la nóstra vuluntà e cunvinciala a supurtà i nóstar maa pütost da nà in cerca d’ältar che cugnósum mìa?...