dal mio nuovo libro "ul Mago"
Scritto da Giorgio SassiI düü óman e ul Zepàsc s’evan setaa al tävul e s’evan metüü a bev ul “ciarett”. Rivaa la pasta s’evan setaa giô änca i dô dónn e g’avévan piantaa in facia al Zepàsc ’na sfilza da dumänd.
«T’het fai ’na róba meravigliûsa, te gh’het ridài ul mund al fiö! ’Me t’het fai a guarill?», la Rusìna l’eva radiûsa.
E la Terésa, che la guärdava ul Zepàsc cun rispètt, l’avéva dii:
«E… inscì in svèlta! E cunt nagótt!».
«A prupósit da nagótt», l’eva intervegnüü l’Ambrös, mèntar al casciäva i öcc nul cudee, «e l’aqua benedéta duè l’è finìa?».
Ul Zepàsc l’avéva verdüü la bucàscia e cunt i ugitt ciavaa sü:
«Ga l’ho daia ai vacch… ga n’avévan bisögn».
«T’het guarii ul fiö… dumà… dumà cun la Cresima… te set un ‘mago’», l’avéva guardaa cunt i öcc spalancaa l’Ambrös.
«Possimus!… possimus!», l’avéva pruferii cun enfasi e a älta vus, svalzänd i brasc, i öcc e änca i düü curnitt al ciel, ul Zepàsc. E po’: «L’è asee la Cresima… la Benediziûn l’è un da pü… l’è dumà par i cäs difìcil!».
«Cusè? Mô, te üsat änca ti, ul “pluràle mai estàtis”… te set un ältar Papa?», l’avéva dii la Terésa mèntar la sa faséva ul segn du la Crus cun tütt e dô i män.
«Sun püsee Papa mi… da quell da Roma… sunt squäsi ’me quii düü… urca!»...
il cielo in una stanza (Mina)
Scritto da Giorgio SassiQuändu te set chì cun mi
questa stänza la g’ha mìa cunfìn
ma ärbur
ärbur infinii:
quändu te set chì visìn a mi
chest sufitt viöla
a l’esìst pu
mi vedi ul ciel sura da nünch
che rèstum chì
abandunaa
’me se ga füss pu
niènt, pu niènt al mund.
Sóna ’n’armónica:
ma suméia a un órgan
ch’al vibra par ti e par mi
sü nu l’imensità dul ciel
par ti, par mi:
nul ciel.
Shakespeare - Sonetto II
Scritto da Giorgio SassiQuändu quäranta invèrni farann asédi al to vis
e sulch prufûnd rigarann ul to suris,
la to giuinéza la sarà cunsciaa
’me un vistii tropp üsaa:
se sa dumandass dua l’è la to beléza,
dua la gióia di to dì cäld da giuinéza;
sarìa ’na vergógna e ’na büsìa rispûnd:
“Ni mè öcc prufûnd!”.
Ma se ti te pudarésat dì:
“Al va inänz chel fiö chì,
l’è lü la mè vita e al ma farà perdunà
ul vecc che sun diventaa”.
Alûra, te sentirest ancamô ul to sängh büì,
änca quändu ul giazz al sarà visìn a ti!
Sonetto XII Shakespeare
Scritto da Giorgio SassiQuändu cünti i ur che segnan ul mumènt
e vedi ul dì sprufundaa nu la nócc scüra;
quändu vedi i to cavèi negar cun fir d’argènt
e la viuléta sfiurìva su la müra;
quändu i ram hinn sènza föi e frund
dópu vèss stai ripär par i besti dul mund;
quändu i verd piänt du l’estaa ligaa in cuvûni
a vegnan purtaa cun la bärba biänca süi casûni…
Alûra pènsi a la to beltà
e che änca ti in rüina te devat nà,
parché i róbb dulz e bèi, möran
män män che i ältar cresan e marüan.
E nagótt al pô difènd dal tèmp ch’al và via
a mèn che un fiö a te gh’het mìa,
cun lü te sfidat ul so putér
änca s’al ta pórta via dai to avér.
lodato sii...
Scritto da Giorgio Sassi“Ludà sii, mè Signûr cun tütt i To creatür
specialmènt ul fradèll Su
che l’è dì, e l’ilümina nünch par lü.
L’è bèll, al g’ha i ragg da gränd splendûr
e da Ti, Altìsim, a l’è ul significaa.
Ludà sii, mè Signûr par la surèla Lüna e i stèll,
in ciel te i het furmaa ciär e preziûs e bèll.
Ludà sii, mè Signûr par ul fradèll Vènt
e par l’äria e i niul e ul serèn e ógni tèmp
par ul quäl ai To creatür te ghe det sustentamènt.
Ludà sii, mè Signûr, par ul Fögh mè fradèll,
par ul quäl te ilüminat la nócc:
l’è giucûnd e rubüst e fórt e bèll.
Ludà sii, mè Signûr, par la Tèra nóstra surèla,
la quäl la ga sustènta e guèrna,
la ga dà frütt, fiur e èrb a capèla…”
Cinque Maggio
Scritto da Giorgio Sassi(da “Il cinque maggio”, Alessandro Manzoni)
…
Oh, quänti vólt al silenziûs
murì d’un dì incèrt,
sbasaa i öcc maliziûs,
i brasc al sen cunsèrt,
al s’è fermaa e, dul pasaa,
la memória l’ha ritruvaa!
E alûra al s’è regurdaa:
i móbil tènd, i percûrs vall,
ul guizz di suldaa,
l’unda di cavall,
i urdin impartii
e ul svèlt übidì.
Ahi, fórsi a täntu strazi
l’ha cedüü ul so spirit sazi,
al s’è disperaa; ma l’ha iütaa
’na män rivaa dal ciel
e, in spazi püsee bèll,
pietûsa l’ha purtaa;
e l’ha indirizaa par i süpremi
sentee du la speränza,
ai praa etèrni, ai premi
che i desidéri avänza,
dua gh’è silènzi e scür
sü la glória anteriûr.
Bèla. Imurtäl! Benéfica
la fed ai glóri santìfica!
Scriv änca quest, fa’ fèsta;
che ’na süperba tèsta
al disunûr du la crus
la mäi ünii la so vus.
Ti, dai stracch rèst,
spèrd ógni inütil tèst:
ul Diu che al sutèra e al fa rinass,
che al fana ma duè te pô cunsulass,
sul giacìli desèrt,
visin a lü, al s’è asèrt.
(da “Ul cinch mägg”, Lisändar Manzûn)
Primo Maggio
Scritto da Giorgio Sassi...dal volumetto di prossima pubblicazione "Francesca"
(Il primo maggio) - Il primo maggio era la più attesa ricorrenza di primavera: in una radura, tra castani e pini, la rossa Torre ci attendeva per festeggiare l’imminente estate e i lavoratori.
Si saliva a piedi nel primo pomeriggio. Già l’altoparlante intonava 'Bandiera rossa' mentre la nostra riscossa si fermava al fontanino a metà costa; ci si buttava acqua in faccia e s’iniziava a guardare giù: via Veneto, l’oratorio, la Chiesa, il campanile con lo sfondo del Sacro Monte e il Campo dei Fiori.
Vi era chi saliva dalla scalinata del Geni; chi arrivava da Erbamolle; chi dalla strada che, con ripidi tornanti, dal paese portava sino alla cima. Tutti si univano e facevano festa. Tanti cantavano: “Sotto la gronda della torre antica, rondinella amica, tutti gli anni alla stessa data…”.
La Torre era là, avvolta alla base, d’edera: a noi sembrava altissima; ricordo di aver visto nessuno affacciato alla sua ringhiera.
Mio padre al tavolo con gli amici cantava 'Ohi Marì': c’erano tutti, li ho negli occhi… era bello vederli, sentirli cantare, dimentichi del lavoro, delle preoccupazioni… sotto i pini sugli aghi ci sedevamo e li ascoltavamo estasiati…
Panini, birre, gassose sfilavano davanti ai nostri occhi di perenni affamati mentre nell’aria cominciava a spandersi il profumo di Manduria, Basilicata, Rionero, vini forti, pesanti, scuri: su assi, panchine e tavoli traballanti macchiavano bianche camice, rosse cravatte e giacche primaverili.
C’era chi discuteva animatamente, chi ascoltava, chi come noi cercava il punto più alto.
Ricordo che chiamavamo i paesi della valle a cantilena, additandoli: Cazzago/Lissago, Bodio Lomnago/Capolago, Buguggiate/Bobbiate, Galliate/Calcinate, Azzate/Gavirate, Daverio/Comerio, Vegonno/Castronno, Bardello/Groppello, Castello/Brunello… ultima sempre la Schiranna, perchè non conoscevamo altra rima che Maccana ma da lassù non si vedeva. Tutto il nostro mondo era racchiuso in quei nomi… tutto lo abbracciavamo quel giorno!
Nel segnarne le bellezze indicavamo i campanili; vi era sempre chi non sapeva distinguerli, chi li vedeva per la prima volta, o chi, dalla cima di una pianta, assicurava di vedere il Lago Maggiore: ci credevamo… eravamo troppo in alto per non vederlo!
A mezzo pomeriggio arrivava il cantante, acclamato, esordiva: 'La neve ch’ha coperto la valle in fiore si scioglierà al calor del nostro amore'… Canzoni romantiche si susseguivano a richiesta, interrotte da applausi, da grida, da canterini che si ergevano traballanti, alzando il bicchiere con gli occhi lucidi, la camicia fuori ma felici dentro.
Sull'Isola
Scritto da Giorgio SassiVerità
Scritto da Giorgio Sassi…cinch pruvèrbi di nóstar vecc… cinch verità!
- l’amûr l’è ’na dumända cuntìnua, l’amicizia un scämbi
- quii che sa aman sa dumändan felicità, i amìs sa la dann
- la gränd amicizia l’è ’me ’na piänta che d’invèrnu ga geran mäi i radìs
- bisógna che i amìs sa suméin nul cör, par ul rèst, pódan änca vèss divèrs
- la misüra d’amà… l’è d’amà sènza misüra!
Amleto
Scritto da Giorgio Sassi…essere o non essere, l’è sèmpar lü, ul Scèspir
Vèss o mìa vèss: chest chì l’è ul bèl prubléma: s’al sia püsee nóbil d’anim supurtaa i vilanaa, i sasaa e i tir du la rógna, o saltà in pee in ärmi cuntra ’na muntàgna da begh e dispèrdai cun la fórza.
Murì, durmì, nagótt püsee, e cunt ul sónn pensà da purtà a tèrman ul piäng e i miséri sènza fin ch’hinn nu la nóstra cundiziûn murtäl, la sarìa ’na suluziûn da catà al vugh.
Murì, durmì, fórsi sugnà: ma l’è chì l’ustàcul, quäi hinn i sógn che sa pódan cascià in cô quändu sem già squäsi mórt, ga tratégn: chesta l’è la remûra che la slunga da täntu la vita ai nóstar crüzi.
Chi vurarìa, sedanô, supurtà i sgiuazaa e i ingiüri dul tèmp, i suprüs dul preputènt, ul disprèzz du l’óman buriûs, i pen du l’amûr rifüdaa, ul tèmp perdüü du la legg, la preputènza di gränd, i pesciaa in facia che ul merit al ricév da i gnuränt… quändu daparlü cun düü dit da curtèll al pô saldà ul so debat?
Chi vurarìa caregass d’un pes inscì gróss cul tirà bastemm e nul südà par i sacrifìzi d’una vita straca, s’al füss mìa par la pagüra da quaicós, dopu la mórt, (ciuè) chela tèra scunusüa da dua gh’è mäi turnaa indré nisün, a stremì la nóstra vuluntà e cunvinciala a supurtà i nóstar maa pütost da nà in cerca d’ältar che cugnósum mìa?...
La resurrezione
Scritto da Giorgio SassiL’eva l’älba; e tütt smórt
Madaléna e i ältar dónn
piängevan sül Mórt;
alûra tüta da Siónn
sa cumóss la culìna
e la gènt meschìna
dal stremìzi l’è bürlaa in tèra
un fiö cun la facia straniéra
al s’è setaa sül monumènt
l’eva fögh ul purtamènt
l’eva nev ul so vistì
a la dumända du la mèsta
ul curtés al gh’ha dai rispósta
l’è risórt; l’è mìa chì.
(A. Manzoni - La Risurrezione)
Nevica
Scritto da Giorgio SassiSEMPRE DONNE
Scritto da Giorgio Sassii donn hinn 'me i pulpett, cun pusee te i schisciat, cun pusee hinn perfett
(le donne sono come le polpette, con più le schiacci, con più son perfette)